Ελπίζω πλέον ο Πάνος Σκουρλέτης να μην υποφέρει τουλάχιστον. Ελπίζω η “θλίψη, η απογοήτευση και η αγωνία” που ένιωσε ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, να έχουν υποχωρήσει. Νέος άνθρωπος είναι, δεν μπορεί, θα το ξεπεράσει. Αλλωστε έρχονται εκλογές και το κόμμα του θα χρειαστεί τις γνώσεις του και την εμπειρία του…
Ελπίζω επίσης ότι πλέον οι Αμερικανοί Γερουσιαστές να έχουν καταλάβει επιτέλους τι εννοούσε ο Ελληνας πρωθυπουργός, ότι “δεν θα δεχτούμε επιθετικές ενέργειες που παραβιάζουν την κυριαρχία μας και τα εδαφικά μας δικαιώματα” και ότι αυτές “περιλαμβάνουν υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, οι οποίες πρέπει να σταματήσουν αμέσως”. Αν μαζί με τον Πάνο Σκουρλέτη, οι Αμερικανοί νομοθέτες νόμισαν “ότι μιλούσε για τη Ρωσία και την Ουκρανία” και ήταν έτοιμοι να κινητοποιήσουν το ΝΑΤΟ, υποθέτω θα έχουν συνειδητοποιήσει πια, ότι μιλούσε για την Τουρκία. Δεν μπορεί, τουλάχιστον εφημερίδες θα διαβάζουν.
Σημειώνω πάντως, ότι το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε να μας εξηγήσει την επομένη της ομιλίας του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, πόσο αποτυχημένη ήταν η επίσκεψη Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, κατέληξε την παρέμβασή του, διαμαρτυρόμενος, ότι “έρχεται τώρα ο κ. Μητσοτάκης και λέει στους Αμερικανούς “παίξτε τον ρόλο σας”, σαν τον έπαρχο των αποικιών που πάει στην Αρχαία Ρώμη”. Υποθέτω ότι οι καίριες ιστορικές αναφορές -που δείχνουν και την ευρυμάθεια του πρώην υπουργού- και που παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό ως Επαρχο των αποικιών, ήταν μια νότα καλλωπιστική, μια παραβολή που ενίσχυσε την παρέμβαση-γροθιά του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ.
Υποθέτω επίσης ότι βρίσκει εξευτελιστική την απαίτησή μας να πάρει θέση η υπερδύναμη (ή ό,τι τέλος πάντως σημαίνει αυτό το “παίξτε τον ρόλο σας”), η μόνη σημειώστε υπερδύναμη που έχει ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο, για τα προβλήματά μας με τη γειτονική χώρα.
Υπό το φως της καίριας παρέμβασης του Πάνου Σκουρλέτη (η φράση μπορεί να θεωρηθεί και πλεονασμός, αφού οι τοποθετήσεις του πρώην Γραμματέα είναι πάντα καίριες), η τελευταία τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις Ερντογάν, δημιουργεί όμως κάποιες απορίες.
“Οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου για διακοπή του διαλόγου με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας είναι απολύτως απαράδεκτες και καταδικαστέες. Αναμένουμε την αντίδραση των συμμάχων και εταίρων μας που δεν μπορεί για μια ακόμη φορά να βασίζεται σε ίσες αποστάσεις και λόγια χωρίς αντίκρισμα, αλλά σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας”.
Τελικά θέλουμε ή δεν θέλουμε την αντίδραση των Συμμάχων και Εταίρων; Είναι εξευτελιστικό και μειωτικό για τη χώρα, δείγμα του αποικιοκρατικού χαρακτήρα της σχέσης μας με τις ΗΠΑ, να παίζει ρόλο στα ελληνοτουρκικά η αυτονόητη συνειδητοποίηση των γεωπολιτικών ισορροπιών;
Επειδή όμως η απορία δεν μπορεί να απαντηθεί άμεσα, θα ρωτήσουμε τον Πάνο Σκουρλέτη, που παίζει στα χέρια (και) τη γεωπολιτική.
Στο μεταξύ, η μίζερη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στο πρωθυπουργικό ταξίδι, θα μπορούσε να είναι μια ακόμα αντιπολιτευτική κορώνα και να περάσει ασχολίαστη, αν δεν πρόδιδε το πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η άρνηση σε όλα, η λυσσαλέα αντίδραση ακόμα και στα αυτονόητα, οι κραυγές και οι απίθανες υπερβολές, περιθωριοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αποξενώνουν από το κεντροαριστερό κοινό που αναζητά συναινέσεις, ηπιότητα και κανονικότητα.
Μην ψάχνουν οι σύντροφοι σε θεωρίες συνωμοσίας, τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται στις δημοσκοπήσεις στο ίδιο σημείο περίπου που τους τοποθέτησαν οι εκλογείς το 2019. Μην απορούν γιατί προηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα γκάλοπ, με ποσοστά που δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ τα τελευταία χρόνια. Μην αναρωτιούνται γιατί το νέο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη, τσιμπάει στις έρευνες και διευρύνει το κοινό στο οποίο απευθύνεται πλέον το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ.
Ενας από τους λόγους είναι και η μετριοπάθεια που επιδεικνύει ο νέος επικεφαλής του κόμματος. Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που επιδεικνύει την ίδια εχθροπάθεια και τον ίδιο φανατισμό, που θυμίζει την ταραγμένη περίοδο των μνημονίων. Η χώρα έχει αλλάξει πίστα και έχει αφήσει πίσω της το παρελθόν. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι συμβαίνει το ίδιο και με τον ΣΥΡΙΖΑ.